Here we go again!
Zo daar is ze dan. Terug van weggeweest? Nou en of!
Jeetje waar moet ik beginnen? Voor mijn gevoel ben ik zo al 80 keer mijn blog begonnen.
Na weken/maanden/jaren van radiostilte. Maar deze keer is het anders.
Op dit moment heb ik me de afgelopen 3 jaar voorbereid.
Na jarenlang vechten met mijn fysieke en mentale gezondheid ben ik eindelijk opgestaan uit de dood. (Lekker dramatisch Celine)
Noem het een wedergeboorte, want zo voelt het!
Een opname in de antroposofische kliniek en 3 kwart jaar aan de anti-depressiva liet mij zien waartoe ik in staat ben. En dat is zowel het creëren van mijn eigen geluk als van mijn eigen ondergang.
Dat laatste heb ik vanaf mijn 16e levensjaar vooral proberen te doen. Totdat ik het zag. In de kliniek was het alsof ik in een minifilm van mijn leven terecht was gekomen. Opeens zag ik heel helder wat mijn patronen waren en dus ook dat hoewel ik met mijn bewustzijnsontwikkeling al flink aan de slag was, ik nog steeds diep in de slachtoffer rol zat. En dan ook echt diep. Maar ik ben niet achterlijk. Ik kon het goed verbergen achter fantastische excuses.
Totdat ik er recht doorheen keek. En toen besloot ik, genoeg is genoeg! Ik ben er klaar mee om op deze manier door het leven te gaan. Vanaf nú besluit ik dat ik oneindig vertrouwen in mijzelf heb. Ik hoef het niet in een keer allemaal goed te doen. Ik mag falen, ik mag fouten maken.. Zolang ik daarna maar weer op sta en verder ga. Niet blijven liggen en denken: “Had ik maar..” en “Ik kan hier niks aan doen”.
Ik besefte mij dat er altijd een keuze en dus ook een nieuwe weg is. Ja misschien gaan dingen niet zoals je ze wilt. Maar misschien moeten ze ook niet per se op jóúw manier gaan. Waar richt jij je op? Op je uitkomst of hóé je jouw intentie kan uitdragen?
Ik ben van nature echt iemand die van oplossingen houd. Het liefst tackel ik alle problemen die zich op mijn pad bevinden. En daar ben ik mezelf dan ook in kwijtgeraakt.
Ik pakte elk probleem op wat zich op mijn weg bevond. Denkende dat “dat” bewustzijnsontwikkeling is. Álles aankijken níéts vermijden. Ja alles aankijken is een goede, maar je hoeft niet alles ook óp te pakken!
Nou dat heeft me dan een goede 28 jaar gekost om daarachter te komen! Maar ik ben dankbaar dát ik erachter ben gekomen. Want nu begint het feest pas echt!
Heel spontaan schrijf ik deze blog nu. Want enkele uren geleden heb ik zojuist de bevestiging gekregen waar ik al een jaar op wacht! Ik mag mijn eigen bedrijf weer opstarten!
We zitten nu midden in de corona quarantaine en alles voelt onzeker. Maar ik kan je vertellen dat er 1 ding is wat onaangetast blijft. En dat is mijn vertrouwen in mijzelf en mijn bedrijf. Het voelt alsof alles bij elkaar komt en zo heeft moeten zijn.
Ik voel me zo ontzettend dankbaar en gelukkig! Wauw! Wat een rollercoaster was het afgelopen jaar. Een ondernemingsplan schrijven waar je u tegen zegt. 1500 euro investeren aan zelfontwikkeling en businesscoaches. Mijn eerste online cursus geven voor een groep van 9 mensen. Nog nooit heb ik zo gevoeld wat ondernemer zijn betekend. Toen ik 7 jaar geleden met mijn bedrijf begon had ik écht geen idee! Nu lach ik er heel hard om. Wat ben ik vooruitgegaan, wat ben ik oprecht trots op mijzelf!
Wat er ook gebeurd, welke tegenslagen er ook komen op mijn pad. Ik weet het. Ik voel het in elke cel in mijn lijf. Dit is mijn leven nu. Ik barst van de liefde en kan niet wachten om die met anderen te delen. Ik ben zo gepassioneerd in wat ik doe en ben overtuigd van mijn eigen kunnen.
Ik heb een sterk financieel plan, een shitload aan kennis & een flinke portie veerkracht.
Het enige wat mij nu nog rest is het DOEN!
Of ik daar klaar voor ben?
HELL YES I AM!!
Liefs,
Celine.
Vond je dit artikel leuk en wil je meer lezen over persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit en zelfliefde? Volg me dan op Instagram en blijf op de hoogte! Heb je vragen of wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Stuur me een DM op Instagram of een email.
